Na 3 weken in Italië en Frankrijk is het fijn dat ik, terug in Nederland, weer gewoon, zonder nadenken, alle woorden begrijp die ik zie. Niet meer moeten nadenken over eenvoudige woorden (ehhh, ik moet '95' zeggen, hoe zat dat ook alweer, o ja, quatre-vingt quinze, pfff!) waardoor je steeds een deel van een seconde wordt afgeleid van wat je eigenlijk wilt.
Alle woorden begrijpen? Helaas. De dag na thuiskomst zit ik lekker naar een voetbalwedstrijd te kijken, de bal wordt voor de goal geslingerd, en - ik heb niet gezien hoe het afliep. Ik werd ineens afgeleid door een woord dat ik niet kende.
Niveamen.
Op een reclamebord, naast het doel. Zo'n niet-bestaand bord dat, mooi in perspectief, op het beeld wordt geprojecteerd. Als de keeper een groen shirt draagt, verdwijnt hij even als hij voorlangs het 'virtuele' reclamebord loopt.
Later gaat het spel weer richting het doel. Ik let niet meer op de spelers. Ik zit te wachten tot het bord weer in beeld verschijnt. Heb ik het nu goed gezien?
Ja hoor. Niveamen. Of eigenlijk 'NIVEAMEN'.
Is het Engels, iets zoals 'streamen'? Een soort examen? Een bede? 'In de naam van de vader, de zoon, en de heilige geest, Niveamen.'
Het blijft me de hele 1e helft bezighouden. Pas in de rust van de wedstrijd valt het kwartje. Bij de commercial voor mannencosmetica. Daar zie ik ineens het beeldmerk:
NIVEA
MEN
Nu het woord 'Men' onder het merk Nivea staat, herken ik het direct. Maar er direct achter, zonder zichtbare spatie, levert blijkbaar een soort kortsluiting op in mijn hoofd.
Het minst werkende woord van het nog jonge seizoen '13-'14: Niveamen.