Je ontmoet een onbekende en raakt in gesprek. Direct moeten beide gesprekspartners bepalen of ze de ander met 'je' of met 'u' aanspreken. Als die, vaak intuïtieve, keuze eenmaal is gemaakt, moeten ze hem volhouden. Al gebeurt het bij het u-zeggen, als de sfeer verandert van formeel in losjes, nogal eens dat één van de gesprekspartners op een gegeven moment voorstelt: zullen we maar 'je' en 'jij' zeggen?
Nederlands is een taal met een zogeheten 't-v-distinctie': een verschil tussen de jij-vorm (Latijn: tu) en de u-vorm (Latijn: vos). Er zijn talen, en niet de minste (denk aan het Engels), die dit vormverschil niet kennen.
